Op de Ojos del Salado kun je de hemel met je handen aanraken, nadat je je ogen hebt uitgekeken op de wonderen van de ongerepte natuur: zoutvlaktes, lagunes, flamingo's. En het was hier, op de hoogste actieve vulkaan ter wereld (6.891 m), op de grens tussen Chili en Argentinië, dat Mirco Robaldo zijn nieuwste avontuur met de TITICI A-GR01 ondernam.

Mirco, 48 jaar, is de specialist op het gebied van Travel&Mountain en maakt deel uit van het management van Editoriale Domus Advertising, de uitgever die ook achter tijdschriften als Meridiani, Meridiani Montagne, Meridiani Cammini en de website montagna.tv zit. Hij is een echte fan van bergsporten en fietstoerisme en koos onze aluminium gravel bike om 360 km door de Atacama woestijn te fietsen. Hij vertrok vanuit Caldera, een stad aan de Chileense Pacifische kust, om de kleine onbemande Murray refuge (4.550m boven de zeespiegel) te bereiken. Van daaruit ging hij te voet op weg naar de spectaculaire top van de vulkaan. Zijn avontuur begon op 21 december en, vergezeld van een paar vrienden, bereikte hij de top van de Ojos del Salado op 2 januari.

Uitputtend?
"Het was een uitdagende reis, maar niet verschrikkelijk. De verzengende hitte van de Atacama-woestijn, een van de droogste ter wereld, overviel ons en dwong ons een extra dag te fietsen en onze reistijd opnieuw te programmeren. Ook de steile hellingen stelden ons op de proef. Op de fiets hebben we in totaal 5600 meter hoogtewinst geboekt."

Vertel ons over uw reisroute.
"We vertrokken vanuit Caldera, aan de kust van de Stille Oceaan, en na vijf dagen kwamen we aan bij het eerste basiskamp in Laguna Verde, 4.300m boven de zeespiegel. We bleven hier drie dagen om te acclimatiseren voordat we weer op de motor stapten en op weg gingen naar het Atacama-kamp op 5.240 meter boven zeeniveau. De route was dit jaar echter onbegaanbaar door een teveel aan zand. Daarom lieten we de motoren achter bij de Murray refuge en gingen te voet verder. Helaas konden Marco en Grazia - mijn twee avontuurlijke metgezellen - de top niet bereiken en stopten ze op 6.500m hoogte."

Hoe vond je de TITICI A-GR01?
"Dit was mijn eerste rit met de TITICI A-GR01. Hij beviel me erg goed. Ik waardeerde de veelzijdigheid van zijn set-up. Ik heb de stuurpen ingekort om meer rechtop te kunnen zitten en gekozen voor 47 mm banden en een geveerde voorvork om mijn comfort te verhogen en mijn gewrichten niet te belasten op de gravelpaden. Ik vond de A-GR01 ook heel gemakkelijk uit elkaar te halen en weer in elkaar te zetten, een proces dat van vitaal belang is voor het vervoer van een fiets per vliegtuig, maar dat vaak lang en ingewikkeld kan zijn."

Waarom heb je voor een aluminium frame gekozen?
"Omdat het perfect is voor lange avonturen: het is robuust en makkelijk te repareren als er iets misgaat."

Hoe ben je aan het vervoer van materiaal gekomen?
"Een lokaal bedrijf vervoerde voedsel en water naar de twee kampen, Laguna Verde en Atacama. Verder nam ik alles mee op de motor: technische kit, wandelschoenen, tent, slaapzak, rolmat, donsjack voor grote hoogtes, eten en water. Kortom, alles wat nodig is voor een 14-daagse tocht in the middle of nowhere. Ik droeg gewone trailrunningschoenen voor het fietsen met platte pedalen, zodat ik geen extra paar specifieke fietsschoenen hoefde mee te nemen. Om alles te vervoeren, bevestigde ik een universele bagagedrager van Thule op de voorvork voor het meenemen van fietstassen. De fiets is al ingesteld op het monteren van achterdragers, waar ik een Tubus bagagedrager heb bevestigd. Zowel vooraan als achteraan heb ik Vaude tassen gebruikt en tot slot heb ik een lichtere tas aan het stuur bevestigd. Voor het water heb ik, naast de twee standaard bidons, drie bidonhouders toegevoegd: één onder het frame en twee aan de vorken. Zo kon ik vijf liter water meenemen, hoewel ik nog steeds meer moest vragen aan de paar auto's die me onderweg passeerden, omdat ik in de hitte zoveel dronk."

Hebben jullie de terugreis ook op de fiets gedaan?
"Ons avontuur was een onafhankelijke reis op een plek waar heel weinig was - niet eens water om te douchen - waar je je eigen eten moest maken en je eigen tent moest opzetten en afbreken om te slapen. We deden dat 14 dagen lang en na de top waren we zo uitgeput - vooral mentaal - dat toen twee Chileense bergbeklimmers die we onderweg tegenkwamen ons een lift aanboden, we die aannamen. We laadden alles in hun pick-up truck en gingen terug naar de bewoonde wereld voor een lekkere herstellende douche."